İnsanlar hayatları boyunca gelişimsel problemler ya da stres veren yaşam olayları gibi bazı zorluklar yaşarlar. Bazen bu zorlukları kendi kendilerine çözerler. Ancak bazen de ebeveyn, arkadaş ya da öğretmen gibi yakınlarından yardım isterler. Başka bir yardım merci olan profesyonel ruh sağlığı hizmetlerinden yararlanma ise genellikle son çare olarak görülmektedir. Ülkemizde yapılan bir araştırmaya göre 18-85 yaş arasında ruhsal problem yaşayan yetişkinlerin son bir yıl içerisinde çok düşük bir oranının ruhsal yardım aldığı görülmüştür. Bunun nedenleri arasında; sosyal damgalanma korkusu, terapi sürecinin zor ve riskli görülmesi, özellikle Türk toplumu açısından değerlendirildiğinde duygusal problemlerin bir yabancıya anlatılmasının kültürümüzde kabul edilmemesi gibi faktörler sayılabilir. Ancak yapılan araştırmalar sadece duygularını açığa vurmanın bile ruhsal problemlerle baş etmede payının büyük olduğunu göstermiştir. Ortada bir problem olduğu, problemle başa çıkmak gerektiği ve başa çıkılmazsa problemin daha da büyüyeceği düşünüldüğünde; bir problemle tek başınıza başa çıkamadığınızda, özellikle evlilik, eğitim, kariyer planları ve gelecek kaygısının oldukça yoğun olduğu genç yetişkinlik döneminde bu problemler sizin için baş edilemez bir hal aldığında; sizde uzun süren üzüntülü duygu durumuna, enerji kaybına, kararsızlığa, iştah değişikliklerine, daha sinirli duygu durumu gibi normal halinizden farklı davranmanıza neden oluyorsa profesyonel bir yardım almak en doğru karar olacaktır.  

Kaynakça 

Meydan, B., & Pamukçu, B. (2013). Eğitim fakültesi öğrencilerinde psikolojik yardım almaya ilişkin tutumun yordayıcısı olarak önceki psikolojik yardım alma deneyimi, algılanan sosyal destek ve yalnızlık. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 3(4), 45-56.

Serim, F., & Çankaya, Z. C. (2015). Yetişkinlerin psikolojik yardım arama tutumlarının yordanması. Ege Eğitim Dergisi, 16(1), 177-198.

Şimşek, P. (2016). Yetişkinlerin psikolojik yardım alma tutumlarının incelenmesi: mardin ili örneği (Doctoral dissertation, İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Kapıkıran, N. A., & Kapıkıran, Ş. (2016). Psikolojik yardım aramada kendini damgalama ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(40).

Topkaya, N., & Kağnıcı, D. Y. (2012). Psikolojik yardım alma niyeti: bir model testi. Türk Psikoloji Dergisi, 27(69), 101-117.

Sücüllüoğlu Dikici, D., Aşçıbaşı, K., & Aydemir, Ö. (2017). DSM-5 Depresyon Ölçeği Türkçe Formunun geçerliliği ve güvenilirliği. Anatolian Journal of Psychiatry/Anadolu Psikiyatri Dergisi, 18.