Öfke en temel duygularımızdan biridir ve doğuştan gelir. Aynı zamanda sağlıklı şekilde ifade edildiği takdirde çevreye karşı kendine koruma için kullanılan da bir duygudur. Öfkeyi gösterme şekli şiddet ve saldırganlık içerdiğinde, öfkenin gösteriliş şeklini değiştirmek gerekir. 

Günümüzde şiddet özellikle de medya aracılığı ile hayatımıza daha çok girmiştir. Çizgi filmler ve hatta çocuklarımızın oyuncalarında bile şiddet unsurları bulunmaktadır. Şiddet kendini okullarda; vurma, itme, saç çekme, etrafa zarar verme şeklinde gözlemlenebildiği gibi sözel olarak da (küfür vs.) gösterir.

Çocuğumuzun gelişim sürecine bakıldığında 2-6 yaş aralığında bir çok olumsuz davranışlar; kurallara karşı gelme ve isyankarlık gözlenebilir. Üç yaş çocuğu daha ben merkezcidir, vurma, itme gibi saldırganlık içeren davranışları daha çok bu nedenden ortaya çıkar. Dört yaş çocuğunda ise kolay öfkelenme ve yerinde duramama şeklinde hareketlilik gözlemlenir. Bu yüzden çocuğun bu gibi davranışlarını yorumlarken gelişim sürecine özgü davranışların farkında olmak önemlidir. 

• Kimi zaman bu tür davranışlar dikkat çekmek içinde yapılabilir. 

• Çocuk, şiddet ve saldırganlık içeren davranışlar sergileyen anne/babasını örnek alıyor olabilir.

• Çocuk, anne/babasının uyguladığı şiddet ve saldırganlık içeren davranışlara maruz kalıyor olabilir. 

• Saldırgan davranışlar olumlu bir şekilde pekiştiriliyor olabilir.

Bu nedenlerden dolayı anne-babalar öncelikli olarak;

• Çocuklarına olumlu model olmalılar,

• Öfke duygusunu görüp kabul etmeli ve öfkeyi doğru ifade etmesi için örnek olmalılar,

• Ev içinde uyulması istedikleri kuralları açık ve net koymalılar,

• Öfkelenen çocuklarının saldırganca davranışlarını pekiştirmemeliler (koltuğa çarptığında koltuğa vurmak gibi),

• Çocuklarının, saldırganlık ve şiddet içeren tv programlarından, çizgi filmlerden, bilgisayar oyunlarından mümkün olduğunca uzak kalmasını sağlamalılar.

Her şeye rağmen çocuklarında önüne geçemedikleri şiddet ve saldırganlık eğilimi varsa bir uzmandan yardım almalılar.